Przez filmy z morthem - "Haker"



Tytuł: Haker (ang. Blackhat)
Gatunek: kryminał, akcja
Produkcja: USA
Premiera: 16 styczeń 2015 (Polska), 15 styczeń 2015 (Świat)
Reżyser: Michael Mann
Scenariusz: Morgan Davis Fehl, Michael Mann

    Czytając pierwsze słowa zapowiedzi filmu byłem na tyle zaintrygowany, że postanowiłem w końcu się na niego przejść. Bo dlaczego nie... "Haker". To brzmi intrygująco. Zapewne będzie sporo zabawy z komputerem, może być ciekawie. Tylko nie do końca tego się spodziewałem i sam nie wiem, czy to dobrze, czy tak średnio.
   O co chodzi? "Amerykańskie i chińskie siły specjalne pracują wspólnie nad sprawą piractwa komputerowego na dużą skalę." - taką informację uzyskujemy, gdy chcemy dowiedzieć się czegoś więcej na temat tej produkcji. Coś więcej? Ktoś bawi się przestępczością w sieci. Najpierw następuje atak na elektrownię atomową w Chinach - w zasadzie jest rozsadzona od środka. A później idzie kolejny atak, tym razem na giełdę - ten jednak sprawia, iż wartość soi mocno się obniża, w związku z czym oczywiście następują poważne ekonomiczno-finansowe zawirowania. Dwa mocarstwa, Chiny i USA postanawiają połączyć siły.
    Intrygującym wątkiem jest to, że główny bohater, siedzący w więzieniu Nick Hathaway (kojarzony może z roli Thora - przynajmniej przeze mnie) ma kolegę w Chinach, z którym studiował, Chena. A Chen, oczywiście, pracuje w siłach specjalnych. Stąd ich drogi ponownie się splatają. Okazuje się, że oboje są wybitnymi hakerami i informatykami, a w czasach studenckich napisali wspólnie kod, który został wykorzystany przez naszego kochanego przestępce, który mocno namieszał, chociażby przy elektrowni atomowej. Jaki jest finał, zdradzać nie będę. Powiem tylko, że za jeden wątek jestem naprawdę wściekły. Jeżeli obejrzycie, to prawdopodobnie będziecie wiedzieli o co mi chodzi. Nastąpi śmierć fajnych bohaterów i do tej pory mam tak wielki ból tyłka o to... Rany.
    Szczerze mówiąc, dużym minusem wydawał mi się wątek miłosny, który zaistnieje pomiędzy głównym bohaterem, a siostrą Chena. To żaden spojler, bo z pewnością sami byście na to wpadli w ciągu kilkudziesięciu minut filmu, te spojrzenia, bardzo znaczące i tak dalej... No, naprawdę. To było dosyć kiepskie, szczególnie, że po jednym seksiku już wielka miłość. A żadnego wspomnienia o tym, że cała akcja trwa dłużej, niż kilka dni lub miesiąc nie ma. Meh.
   Walki są ciekawe i fakt faktem, sprawiają, że może Wam bić nieco szybciej serduszko, ale to jednak zbyt mało. Spodziewałem się czegoś więcej, dużo więcej, naprawdę. Tymczasem nie dostałem tego, co chciałem, zamordowali tylko fajnych bohaterów i po ptakach. W widowiskowy sposób, to prawda, ale jednak. Myślałem, że jak "Haker", to może nieco mniej strzelaniny, więcej komputera, pracy umysłu i takich różnych... Naiwnie, co?


6/10

   Nie wiem, co mi odbiło, ale powstał audiolog mojego autorstwa. Tak, audiolog, na serio. Wszelkie uwagi mile widziane. Powiedzcie, co myślicie. I na serio, mam taki głos, nic na to nie poradzę póki co.

`dzień dobry, czy kocham cię?

    Mam wrażenie, że znowu obojętnieje na ludzi. A przynajmniej na ich znaczną większość. Napiszesz mi smsa? W porządku. Nie? Też dobrze, naprawdę. Jakoś nie... nie odczuwam potrzeby spotkania się z kimś, pisania albo po prostu bycia. To się, oczywiście, czasem zmienia - przez dłuższy czas, kiedy nie miałem kontaktu z I. czułem się trochę, jakbym był chory (jakkolwiek żałośnie by to nie brzmiało).
   Wystarczyła krótka prośba, abyśmy razem pograli trochę i nagle zupełnie, jakbym odżył. Ale on zawsze tak na mnie działał, więc to akurat nic nowego.
   Niemniej jednak, kilka miesięcy, konkretnie jakoś od Króliczego Końca Historii trochę jakbym... Nie był sobą. Uśmiechy, przytulaski, spotkania z ludźmi, sylwester, robienie zdjęć zupełnie amatorsko, taka trochę wymuszona radocha. Być może przesadzam, bo muszę wymyślić temat, na który mógłbym trochę pogadać i mieć posta. Być może. Ot, luźne przemyślenia sprzed chwili.

   Zawsze zastanawiali mnie ludzie, którzy są w stanie (i którzy potrzebują) dużo kontaktu z innymi ludźmi. Którzy wśród innych rozkwitają. Mnie to chyba męczy i przekonałem się o tym tym jeszcze bardziej w ciągu tego półtorej miesiąca. Albo to sesje. Może po prostu marudzę po sesjach i próbach intensywnej nauki, które skończyły się... czy ja się w ogóle uczyłem jakoś sensowniej do tych zaliczeń? Rany, jestem straszny, nie chciało mi się. Ale zaliczone, więc w sumie nieważne. Ferie do dwudziestego drugiego lutego brzmią dobrze.
    Zawsze też zastanawiam się, jak to jest, że są osoby, które niezależnie od tego, co druga osoba robi dalej będą twierdzić, że jej potrzebują. Dobrym przykładem jest, niestety, moja rodzicielka, która zupełnie straciła głowę dla młodszego od siebie mężczyzny. Rany, wiek nie jest istotny i zawsze to powtarzam, o ile obie strony to akceptują. Tylko problem leży w czymś zupełnie innym. Jej luby bowiem ma brzydkie upodobania, polegające na uzależnieniu od niezbyt ciekawego narkotyku. Ta kobieta to ma szczęście, co? Ile razy już ją oszukiwał, to nawet nie zliczę. Udało mi się pogubić. Ale ona ciągle to samo... "Jeszcze jedna szansa, ta jest już ostatnia, jak ją popsuje, to koniec. No koniec, mówię ci". Ona chyba sama sobie nie wierzy. Ale o tym pisałem już chyba kiedyś, nie ma co się powtarzać. Intrygującą kwestią jest po prostu to uzależnienie od drugiego człowieka. Tym bardziej, że mnie też chyba w jakimś stopniu udało się w ten sposób przywiązać do innego człowieka, co zepsuło zresztą naszą relację.
   Więc co, warto?

`cześć ludzie, dziękuję wszystkim

     Sylwester. Chciałoby się powiedzieć, że była "gruba biba", ale w zasadzie nie do końca. Dużo alkoholu, to na pewno.
    W planach miałem spotkać się w końcu ze znajomymi z forum RPG. Długo za tym chodziliśmy, ale jakoś nie było ku temu sposobności. Tym razem miało się udać. Ile nerwów i niepewności to wszystko kosztowało, wiem tylko ja, ale ostatecznie wyszło całkiem przyzwoicie, ku mojemu zaskoczeniu. Początkowa niewygoda wraz z kilkoma głębszymi znikła.
     "Jeszcze nie spisuj tej nocy na straty. Jak ci będzie źle, to zawsze mogę potem zadzwonić". Być może te słowa podziałały jak magia. Pomyślałem sobie "Rany, Morth, ona ma rację. Jeszcze trochę i utopisz się w swojej dramaturgii. Zluzuj poślady. Ci ludzie widzą cię pierwszy raz w życiu. Badają cię, sprawdzają reakcje. To trochę tak, jakbyś był nowym, odkrywanym gatunkiem zwierzęcia. Nie od początku wiadomo przecież, co dana istota je, jak reaguje na tę lub inną sytuację. Frida ma rację. Musisz się uspokoić. Będzie czuć, że jesteś niepewny, nieufny i wrogo nastawiony. Uspokój się. O, widzisz? Uśmiechaj się. No, to wcale nietrudne."

    Być może uratowałaś ten wieczór, dziewczyno, więc dziękuję Ci za to. A na pewno uratowałaś kolejny, kiedy to z niesamowitym kapciem w ustach i bolącą głową oraz mdłościami musiałem wracać do domu autobusem.
"Pij wodę i coś z magnezem".

"Co ja znajdę z magnezem, rany, posrało?" - pomyślałem. "Przecież nie ma niczego z magnez... Hej, jest ta woda z magnezem!". Na szczęście była w sklepie. Być może uratowała mi życie w autobusie, gdzie czułem się tak dobrze, że aż było mi gorąco i strasznie, strasznie niedobrze. Na szczęście przyszedł sen i mogłem sobie oszczędzić pewnych trudów.
     Pomimo średniego samopoczucia dnia następnego, samo wydarzenie było w porządku. Nie czuję się inaczej, nie wpadło mi kilka tysięcy na konto (a mogłoby). Być może nowy rok przyniesie mi zmiany - ba, na pewno. Czy będą dobre, czy złe, przekonamy się o tym z czasem.

    Był też toast za tych, którzy nie mogli już z nami być. Wznosiłem go z kimś szczególnym w myślach, konkretnym. Lekko się uśmiechałem. Bo przecież będzie dobrze, prawda, Króliku? Będzie dobrze, tego się trzymajmy.

   A teraz, sesje, panowie i panie. Yay.
© Agata | WS | x x.